W naszym gabinecie jest możliwość przeprowadzenia zabiegów implantologicznych. Implanty są alternatywą dla konwencjonalnych uzupełnień protetycznych. Aby móc dokonać zabiegu implantacji z powodzeniem, należy pamiętać, że pacjent powinien być do tego odpowiednio przygotowany.
Diagnostyka przedzabiegowa jest bardzo ważnym etapem leczenia. Wykonuje się badanie zewnątrz i wewnątrzustne pacjenta, pantomogram oraz tomografię komputerową(CBCT). Dobre zobrazowanie struktur anatomicznych pozwala na dobranie odpowiedniej średnicy i rozmiaru implantu oraz jego odpowiednie umiejscowienie w późniejszej fazie chirurgicznej. Wprowadzenie implantu we właściwe położenie bardzo ułatwia zastosowanie szablonu chirurgicznego. Jest to zaprojektowana na podstawie badań CBCT pacjenta, matryca, którą umieszcza się w ustach pacjenta w czasie zabiegu. Pozwala ona na dokładne wprowadzenie implantu we wcześniej planowane miejsce.
Zabieg polega na wszczepieniu w kość wyrostka zębodołowego śruby wykonanej z tytanu, cyrkonu lub innego materiału biozgodnego w kość wyrostka zębodołowego. Procedura przebiega w znieczuleniu miejscowym w związku z tym jest bezbolesna. Lekarz nacina dziąsło, po czym nawierca w kości otwór tzw. łoże kostne, dokładnie odpowiadający wielkości implantu, za pomocą przenośnika umieszcza implant w otworze. Po prawidłowo przeprowadzonej implantacji, implant powinien uzyskać „stabilizację pierwotną” czyli tkwić nieruchomo w kości. Jego górna część, która docelowo będzie powierzchnią nośną pracy protetycznej, jest zamykana śrubą zamykającą a dziąsło zostaje powtórnie zaszyte. Czas gojenia się błony śluzowej w miejscu nacięcia wynosi kilkanaście dni. Po tym czasie szwy zostają usunięte i dziąsło jest wygojone.
Należy pamiętać aby w tym czasie nie dotykać w żaden sposób miejsca, w którym został umieszczony implant. Całkowite wygojenie się kości wokół implantu tzw. osteointegracja następuje po ok. 6 miesiącach w szczęce i 3 miesiącach w żuchwie. Uzyskuje się wtedy tak zwaną stabilizację wtórną (końcową) i możliwość dalszego leczenia. Podczas osteointegracji można oczywiście zastosować tymczasowe uzupełnienia protetyczne. Przy wykorzystaniu wszczepów o odpowiedniej powierzchni jest możliwość skrócenia czasu leczenia lub wręcz wykonanie pracy protetycznej bezpośrednio po implantacji. Każdy przypadek należy jednak omawiać indywidualnie z pacjentem.
Kiedy nastąpi całkowite wygojenie tkanek, przystępuje się do odsłonięcia implantu, poprzez nacięcie dziąsła i wszczepienie śruby gojącej na okres min. dwóch tygodni. Jest to ważny etap dla kształtowania się zarysu dziąsła wokół przyszłej pracy protetycznej. Jeżeli tkanki miękkie się zaadaptują przystępuje się do leczenia protetycznego. Przebieg wykonywania prac wygląda podobnie jak w protetyce konwencjonalnej i trwa ok. 3 tygodni.
Istotnym elementem po uzyskaniu pełnego uśmiechu jest doskonała higiena jamy ustnej. Wymaga to dużej samodyscypliny od pacjentów ale jest warunkiem utrzymania wszszczepów w dobrej kondycji.
Aby kontrolować stan pacjentów po zakończonym leczeniu wykonuje się kontrolę po pół roku oraz co dwa lat od zabiegu.
- Zabiegi chirurgiczne wszczepiania implantów
- Odsłonięcie implantów
- Zabiegi rekonstrukcji kości wyrostka zębodołowego – przygotowanie do wszczepienia implantu:
- podniesienie dna zatoki szczękowej – zatoki szczękowe fizjologicznymi pustymi przestrzeniami w twarzoczaszce wypełnionymi powietrzem. Należą do zatok obocznych nosa i są połączone z przewodami nosowymi. Fizjologicznie dno zatoki szczękowej znajduje się powyżej wierzchołków zębów przedtrzonowych i trzonowych. Wnętrze zatoki wyścielone jest cienką błona śluzową zwaną błoną Schneidera.
W momencie gdy następuje utrata zębów w odcinku bocznym, wyrostek zębodołowy zanika, następuje jego resorbcja zarówno pod względem wysokości jak i gęstości.
W przypadkach niedoborów ilości kości wyrostka zębodołowego wykonuje się zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej. Polega on na odbudowie brakującej kości poprzez spłycenie zatoki.
Procedura zabiegowa polega na wykonaniu otworu w bocznej ścianie szczęki, odpreparowaniu błony śluzowej zatoki, uniesieniu jej i umieszczeniu w powstałej wolnej przestrzeni sztucznej kości. Bardzo istotną zaletą tej metody jest możliwość podniesienia dna zatoki szczękowej w szeroki zakresie.
Jeżeli własna kość pacjenta pozwala na umieszczenie implantu tak aby uzyskał dobrą stabilizację ( stabilizacja pierwotna), jest możliwość wykonania implantacji oraz podniesienie dna zatoki w trakcie trwania jednego zabiegu. Jeżeli kość pacjenta nie jest wystarczająco mocna, należy odroczyć zabieg wykonania wszczepów o ok. 6 miesięcy. - rekonstrukcja kości materiałem ksenogennym (materiał pochodzenie zwierzęcego)
- przeszczep kości autogennej (kość własna pacjenta) – jest to umieszczenie w obszarze gdzie obserwuje się ubytek kości, własnej tkanki kostnej pacjenta pobranej z innego miejsca w jego ciele oraz pokrycie go specjalną błoną zaporową. Błona zaporowa nie pozwala by proces regeneracji kości był zaburzony poprzez wrastanie w nią tkanek miękkich. W trakcie kilku miesięcy kość ulega przebudowie do pełnowartościowej tkanki kostnej , w którą można wprowadzić implanty stomatologiczne. Wadą tej metody jest często ograniczona dostępność kości autogennej. Niemniej zawsze należy dążyć do jej zastosowania. W przypadku kiedy rzeczywiście ilość kości własnej pacjenta jest niewystarczająca lub nie chcemy wykonywać dodatkowego zabiegu, jest możliwość użycia biomateriałów czyli syntetycznych substytutów kostnych, które posiadają naturalną, mineralną strukturę kości zbliżoną do ludzkiej tkanki. Zastosowanie biomateriałów – w połączeniu z błoną zaporową daje możliwość uzyskania całkowitej regeneracji uszkodzonej kości wokół implantu. Można również uzupełnić brakującą kość autogenną materiałem kościozastępczym, który potem jest często nie do odróżnienia na zdjęciu radiologicznym.
Przeciwwskazania do zabiegów implantologicznych mi.:
- osteoporoza
- paradontoza
- niewyrównana cukrzyca
- niezakończony rozwój tkanek kostnych
- nieleczona próchnica
- bruksizm ( starcie patologiczne zębów)
- choroby nowotworowe
- epilepsja
- niedobory odporności
- zaburzenia w krzepliwości krwi
- alkoholizm
- nikotynizm
- ciąża
- niektóre leki przyjmowane w trakcie leczenia chorób psychicznych, reumatoidalnych, krążenia, wątroby, nerek, szpiku, a także choroby Parkinsona
